maandag 20 mei 2013

Vrijheid

Goed, sinds een paar maanden zijn wij dus eigenaar van een huis in Nederland en met eigenaar bedoel ik dat de woning echt van ons is en niet van de bank. Dat is heel prettig, maar het is ook beetje gek. Als iemand voor ons vertrek naar Noorwegen tegen mij had gezegd "over zes jaar komen jullie terug naar Nederland en dan ga je lekker hypotheekvrij in een appartement wonen", denk ik dat ik die persoon hard had uitgelachen. Hier is dus geen lange termijnplanning aan te pas gekomen. Hoe is dit dan toch mogelijk? Wat hebben we gedaan (of gelaten)?

De lotto hebben we niet gewonnen. Ook hadden we geen spaarrekening ter grootte van een woning toen we naar Noorwegen vertrokken. Wel hadden we wat reserves en een kleine winst uit de verkoop van ons huis (ja, zo ging dat toen nog). De meeste reserves verdwenen al vrij snel in een Noors huis, aangezien het in Noorwegen gebruikelijk is om maximaal 80% te lenen. Zo zaten onze kronen in Noorse stenen, of eigenlijk in hout... Daar bleken ze heel goed te zitten, want de huizenprijzen stegen. Dat doen ze overigens nog steeds, hoewel sommige analisten de grote kentering al een tijdje aankondigen. Tegelijkertijd kelderden de prijzen in Nederland; dat weet u natuurlijk, sorry dat ik het er nog eens in wrijf. Dit hadden wij vantevoren allemaal niet kunnen bedenken. Een toevalligheid in ons voordeel dus.
Natuurlijk hebben we het lot een handje geholpen. Bijvoorbeeld door twee jaar geleden toch maar niet die nieuwe auto te kopen maar rond te blijven rijden in ons oude koekblikje. Dat zijn toch weer wat vierkante metertjes. En gewoon door minder uit te geven dan er binnenkwam.

Zonder deze combinatie van spaarzaamheid en toeval waren onze woonmogelijkheden in Nederland trouwens een stuk beperkter geweest. Niet zo verrassend misschien, maar toch iets waar we van te voren niet echt bij stil hadden gestaan. Wie vanuit Nederland naar een ander land verhuist, is meestal ingesteld op financiële onzekerheid. Wie overweegt terug te gaan, moet er rekening mee houden dat het bij een verhuizing in omgekeerde richting precies hetzelfde werkt.
Tijdens onze zoektocht naar een geschikt huis bekeken we de mogelijkheden voor een hypotheek. Niet voor een heel huis, maar voor ongeveer één vijfde deel van de aankoopprijs. We kwamen er toen al snel achter dat we exact 0 Euro konden lenen om de doodeenvoudige reden dat we geen vaste baan hadden in Nederland.

Logisch, zegt u?
Ik weet het niet. Wat de bank eigenlijk zegt is: sorry hoor, jullie mogen dan volwassen mensen zijn met een goede opleiding die al meer dan 20 jaar onafgebroken hebben gewerkt, één van jullie zelfs in een beroep waar de vraag nog steeds groot is, maar wij hebben er toch geen vertrouwen in dat jullie in staat zullen zijn ons maandelijks een -relatief klein, zo klein dat je voor datzelfde bedrag nog geen kippenhok kunt huren- vast bedrag te betalen. En omdat jullie dus niet gaan betalen, zegt de bank, zullen wij dat huis straks gedwongen moeten verkopen. Dat is echt niet gunstig voor ons hoor; nee, één vijfde deel van de aankoopprijs, dat is een véél te groot risico.
Is dit echt logisch?

Hoe dan ook, we kochten zonder hypotheek. Waarmee we en passant ook de niet geringe kosten voor "advies" en voor het afsluiten van een hypotheekakte uitspaarden. We hoeven ons niet meer druk te maken over de hoogte van de hypotheekrente en het al dan niet verdwijnen van de hypotheekrenteaftrek. Heerlijk! Maar het allerfijnste is toch dat we kunnen gaan werken op een manier die ons bevalt in plaats van op de manier die de bank van ons eist. Noem het vrijheid.